Ελεγαν ότι ηταν η πιό όμορφη και πιό άξια του χωριού σ΄αυτό το παράξενο μέρος. Ομως είχε συχνά αντίλογο πρός τον άντρα δυνάστη που τη ζήλευε και εκεί γινόταν πόλεμος. Πραγματικός ομως με βία . Οταν πρωτοπήγα στο νησί μου είπαν οτι εκεί σε εκείνο το αγνάντι καθόταν το απόγευμα μόνη η Κατερίνα , οταν συχνά την έδερνε χωρίς αιτία . Τόχαν συνηθίσει η χωριανοί το ξύλο της Κατερίνας , σχεδόν καθημερινό. Έπαψαν να δίνουν και σημασία ,αφού όσες φορές οι γυναίκες την πλησίασαν να την βοηθήσουν, μετά τον ξυλοδαρμό της ,ηταν απότομη και δεν ήθελε κανένα κοντά της . Δεν άντεχε τη λύπη των άλλων. Την πόναγε περισσότερο από το ξύλο του. Ουτε και τα δύο έρμα παιδιά που γέννησε μαζί του, δεν ήθελε σιμά της τότε. Αυτά, κάθε φορά που συνέβαινε, κάθονταν στην πόρτα έξω στην αυλή και την περίμεναν ,μαραμένα και ντροπιασμένα . Τα γειτονόπουλα τα κοίταζαν όση ώρα άκουγαν την μάνα τους να κλαίει και να φωνάζει από μέσα. Τα επεισόδια γίνονταν πλέον καθ