Οι κηδείες..
Τελευταία όλο σε κηδείες πάω. Πρόσωπα ξαφνιασμένα ,φοβισμένα , αμήχανα. Ολοι καλοσυνάτοι ,ευγενικοί μπροστά στο μεγάλο Θηρίο του θανάτου. Τους κοιτάω και σκέφτομαι ένας ένας ξεχωριστά ένας ολόκληρος κόσμος όμως.. και ένα τίποτα. Πολλές συζητήσεις για την καύση η την ταφή. Επικρατεί ακόμη η ταφή μη πάμε κόντρα σε.. θεική βούληση. Και αφού γίνει το σερβίρισμα του καφέ και φύγουμε λίγο από την μυρωδιά του θανάτου αρχίζουν πάλι να επικρατούν τα καθημερινά της ζωής, τα πεζά. Εκεί συναντάς ανθρώπους που έχεις να τους δείς τριάντα χρόνια ,δεν τους γνωρίζεις, δεν σε γνωρίζουν και σκέφτεσαι ..άρα γεράσαμε .. γίναμε αγνώριστοι. Ενας τόσο μάταιος κύκλος ζωής και θανάτου,χωρίς σκοπό και χωρίς απαντοχή….