Η ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ Την γνώρισα πρίν από τριάντα χρόνια περίπου ..στο λιμάνι του Πειραιά. Σε ένα στενό της Ακτής Μιαούλη, κοντά στον ΟΛΠ, είχε ωραία μεγάλα γραφεία ασφαλειών, κυρίως πλοίων και πληρωμάτων Νεαρά δικηγόρος εγώ βρέθηκα στο γραφείο της για να μου αναθέσει υποθέσεις της. Τότε ήταν μια λεβεντογυναίκα,αρχοντική και τσαούσα. Δεν ηταν όμορφη με την τρέχουσα έννοια . Είχε ομως μιά μεγάλη γοητεία. Ηταν ,οπως λένε, κλασσάτη. Θυμάμαι την είχα για μάρτυρα σε μία δίκη και ολοι οι γύρω της αρσενικοί είχαν … μία αναστάτωση γενική ,με γελάκια και σχόλια . Εκανε πολύ αίσθηση η παρουσία της. Οταν την γνώρισα εγώ ηταν μόνη και πάνω στο γραφείο της είχε μια μικρή φωτογραφία ενός άντρα . Πολυκαιρισμένη και φθαρμένη. Ο άντρας μου έλεγε με καμάρι. Ηταν ο άντρας της που δεν έγινε ποτέ δικός της , παντρεμένος με δύο παιδιά, είχαν επί 20 και πλέον χρόνια σχέση. Μεγάλο κυνηγητό από την νόμιμη σύζυγο, αγωγές ,ασφαλιστικά