Η φωτογραφία

Ηταν εκείνη η φωτογραφία του 60 που πάντα της θύμιζε πόσο όμορφη ήταν στα νιάτα της. Σε μια εκδρομή στην Πελοπόννησο με μια φίλη είναι στην φωτογραφία και εκείνη να  γέρνει με χάρη προς το μέρος της.  Ηταν τόσο όμορφη και δεν το κατάλαβε ποτέ. Δεν μπορούσε να το δεί . Ηταν  τόσα πολλά τα δύσκολα γύρω της που έριχναν πολύ σκιά πάνω της που  σκέπαζαν και ομορφιά και νιάτα.  Δεν τον είδε όμορφο και δεν το αγάπησε τον εαυτό της και αυτός μαράθηκε. Σάμπως ζεί και τίποτα σ΄αυτην πλάση χωρίς μια στάλα αγάπη. Αυτή τα ποτίζει όλα. Και όπου υπάρχει όλα είναι πιο φωτεινά ακόμη και αν είναι δύσκολα.

Δεν ήθελε να τη βλέπει τη φωτογραφία του 60 και την καταχώνιασε σε ένα συρτάρι με διάφορα άχρηστα και ξεχασμένα. Στις δεκαετίες χαράκτηκαν επάνω της όλα τα βάσανα που της έτυχαν  η που ή ίδια προκαλούσε. Στο πρόσωπό της  ρυτίδες έδειχναν τις πολλές λύπες και τις λίγες χαρές. Στο κορμί της λίπη έκατσαν παντού σαν να ήθελαν να την προστατεύσουν απ΄τα έξω χτυπήματα.

Εψαχνε κάτι παλιά βιβλιάρια του ΙΚΑ για να δεί πως θα κάνει την αίτηση για συνταξιοδότηση και έπεσε πάλι πάνω στην φωτογραφία.

Στάθηκε και  κοίταξε  πάλι  την φωτογραφία.. η κοπέλλα του 60  την κοίταζε ίσα στα μάτια  με χαμόγελο στα χείλη σκαστό και μυστήριο … ένοιωσε σαν κάτι να ήθελε να της πεί με το χαμόγελο αυτό …….νευρίασε και παράχωσε την φωτογραφία πάλι στο συρτάρι…σιχτίρισε μέσα της την φωτογραφία …μισούσε την ομορφιά της και τα νιάτα της …μια απάτη διαχρονική αυτές οι φωτογραφίες σκέφτηκε…