Το φίδι

Ηλθε ο θέρος και έφευγε για τα σπαρτά  μαζί με τις άλλες κάθε πρωί.

Ζαλωμένες με  δρεπάνια , ντορβάδες με νερό και  κάτι φαγώσιμο και όποιες ήταν μικρομάνες κουβάλαγαν και τα μικρά τους , είτε δεμένα πάνω σε γομάρια η στην πλάτη τους.

Εφευγαν πρίν βγει ο ήλιος και όταν εφταναν στα σπαρτά ….ήδη ο ήλιος πύρρωνε τα πάντα.

Εκείνη τη χρονιά το τρίτο της παιδί ήταν  περίπου 2 χρονών και δεν είχε  που να τ΄αφήσει.

Τόπερνε απ΄το χέρι,   περπατόντας όσο άντεχε  το μικρό, και μετά στην πλάτη, εφτανε   πάνω στην πλαγιά,   που ήταν αντικρυστά στο χωριό , γεμάτη  στάρια, έτοιμα για θέρο.

Απίθωσε  το παιδί κι εκείνη τη μέρα κάτω απ΄την  αγκορτσιά στην άκρη του χωραφιού, που ήταν πανέμορφο πρίν από το θερισμό . Εκεί στην άκρη  της αγκορτσιάς είχε δροσούλα και το μικρό λιπόσαρκο και κουρασμένο κοιμήθηκε αμέσως.

Αφησε στην άκρη του το  σταμνί με το νερό και ένα τυλιγμένο καρβέλι ψωμί με ελιές . Εφυγε. Το άφησε κοιμισμένο μόνο του.

Πήγε στην άλλη άκρη του χωραφιού  να ξεκινήσει με τις άλλες το θέρισμα.

Όπως περνούσε όμως η ώρα αισθάνθηκε μία ζαλάδα,

σαν κάτι να την  τρόμαξε ξαφνικά ,σήκωσε  το κεφάλι της  να δεί προς το δέντρο που κοιμόταν το παιδί της .

Να δεί αν είχε σηκωθεί . Ολα ακίνητα... το μικρό  δεν πρέπει να ξύπνησε ακόμη.

Τότε χωρίς να  καταλάβει και ή ίδια  τι έκανε …απίθωσε το δρεπάνι  καταγίς και άρχισε με γρήγορο βήμα να πηγαίνει προς την αγκορτσιά.

Που πας της φώναξαν οι άλλες…γιατί φεύγεις ..άστο το παιδί ..κοιμάται.

Αυτή σαν υπνωτισμένη δεν γύρισε ούτε να τους απαντήσει.

Συνέχισε κόβοντας δρόμο μέσα απ΄τα στάχια και τότε είδε το παιδί της ..να κοιμάται ..ακίνητο ..αθώο …ανύποπτο και ...δίπλα του να σέρνεται μια σντρογαλιά ..θηρίο …έτοιμο να ορμήξει στην μικρή ...με την παραμικρή της κίνηση..

Πάγωσε …μαρμάρωσε για να μην την πάρει χαμπάρι το φίδι…κοίταζε μιά το παιδί ..μιά το φίδι …..  απεγνωσμένα κοίταζε γύρω… να δεί κάτι  που θα τη βοηθούσε…να σώσει το παιδί απ΄το  κίνδυνο.

Μια κοτρώνα είχε ανέλπτιστα βγάλει την άκρη της εκεί στο πόδι της …δεν  την είχαν βγάλει ..στο όργωμα …στη σπορά… ήταν εκεί ..πολύτιμη γι΄αυτήν.

Έσκυψε σαν ελάφι ..ανάλαφρα την ξέχωσε και την κράτησε στο χέρι της  σφικτά ..γερά..

Σηκώθηκε και όπως απείχε λίγα μέτρα απ΄το φίδι ..δεν είχε άλλη λύση ..ήταν η μοναδική.. σαν ελατήριο πέταξε την πέτρα στο φίδι…στο κεφάλι το βρήκε και αυτό άρχισε με πατημένο το  κεφάλι απ΄την κοτρώνα ..να σπαρταράει..

Αυτή τότε όρμησε ..άρπαξε το μικρό που είχε ξυπνήσει από το γδούπο της πέτρας και έτρεχε προς το δρόμο…σαν τρελλή..

Οι άλλλες δεν κατάλαβαν τι έγινε ..τρέξαν ξοπίσω της ..την φώναξαν ..κοντοστάθηκε κάτω απ΄τον καυτό ήλιο … τις κοίταζε με τρόμο  ..δεν μπορούσε να μιλήσει …δεν μπορούσε να αναπνεύσει ……. τους έδειχνε μόνο  την αγκορτσιά..

Κινήθηκαν προς τα εκεί  οι άλλες γυναίκες ..και είδαν το φίδι να σπαρταράει ακόμη .. πρίν τελειώσει.