Η μάνα

Την εκνεύριζε η ιδέα του θεού-πατέρα. Παιδοκτόνο τον ένοιωθε. Άσπλαχνο  Άντρα.

Μόνο την παναγία αγαπούσε και εμπιστευόταν απ΄τους λεγόμενους αγίους του Χριστιανισμού.

Και σ΄αυτήν καμμιά φορά εκεί που της φίλαγε το χέρι στην εικόνα   της ψυθίριζε πως φάνηκε τόσο ανίκανη και αδύνατη να προφυλάξει το παιδί της  και της το σταύρωσαν.

Γιατί δεν έκανε κάτι να το σώσει, να το πονηρέψει και να μην χαθεί έτσι.

Τέλος πάντων έγινε. Την έβλεπε πολύ παθητική τη στάση της  χωρίς ίχνος θυμού και αντίστασης. Πως είναι δυνατόν να αποδέχεται να της σκοτώνουν το παιδί και να μην γίνεται θηρίο με  όλους ακόμη και με τον κύριο αυτό το λεγόμενο θεό που της το θυσίασε λέει για να άρει τις αμαρτίες του κόσμου. Χαζά πράγματα και άδικα. Ο καθένας να άρει τις δικές του. Γιατί να βρούν θύμα το παιδί της.

Δεν την σκέφθηκε κανένας που έμεινε μόνη να κλαίει κάτω από τα πόδια του βασανισμένου παιδιού της.

Πολλές φορές όμως πήγαινε στην εκκλησία και της άναβε κεράκι και ένοιωθε ότι έπαιρνε δύναμη από τη μάνα-παναγία. Σαν μια φτερούγα προστασίας την σκέπαζε μετά ,αισθανόταν άτρωτη.

Θυμόταν πάντοτε τότε στο Λονδίνο που είχαν  γυρίσει όλες τις γειτονιές και είχαν  δει τόσα σπίτια , έλιωσαν τα πόδια της  και σπίτι  δεν βρήκαν.
Οι μέρες τελείωσαν και θα έπρεπε να γυρίσει  στην Αθήνα . το παιδί σπίτι δεν είχε βρεί και θα έφευγε με την έννοια του ότι κατοικούσε σε επικίνδυνη γειτονιά  seven sisters   την έλεγαν. Πολύ εγκληματικότητα.

Κάθοταν απογοητευμένη σε ένα παγκάκι κάπου στο κέντρο και ήταν σε απόγνωση, τότε την σκέφτηκε πάλι και της ζήτησε βοήθεια. Αμέσως την άκουσε και την βοήθησε. Σε μισή ώρα την είχε οδηγήσει σε ένα ενοικιαζόμενο πολύ καλό,  σε ασφαλή και όμορφη γειτονιά  [craven hill gardens].

Όταν είδε το διαμέρισμα και  πήγε να περπατήσει στη γειτονιά έπεσε πάνω στο εκκλησάκι της και ένοιωσε  ότι ...ναι ήταν εκεί ....και την βοηθούσε. Η Παναγία.