Νομικά Τετράδια

Σε ένα ημιυπόγειο   με το καγκελάκι το μαύρο της κουπαστής στα σκαλάκια   της εισόδου.   Μια πινακίδα στα αγγλικά   ενημέρωνε τον περαστικό ότι εκεί έζησε ο Αλεξανδρινός ποιητής   το 1871 μέχρι το 1876. Όπως περπάταγα   φορτωμένη με τις σακκούλες απ΄ το σούπερ-μάρκετ, απόγευμα   βροχερό εκεί στο Λονδίνο ...στο BAYSWATER . Σάστισα και κοντοστάθηκα ακούμπησα στο βρεγμένο πεζοδρόμιο τις σακκούλες για να ξαναδιαβάσω την πινακίδα …να βεβαιωθώ. Ανήλιαγα, βροχερά και   θλιβερά αυτά τα ημιυπόγεια στο Λονδίνο σήμερα. Υποθέτω ότι και τότε έτσι ήταν …δεν ξέρω. Αφού ξαπόστασα  λιγάκι απ΄την στάση πούκανα..ξαναζαλώθηκα τις τσάντες και συνέχισα .. Οι άνθρωποι φεύγουμε   ..μένουν πίσω τα σπίτια….που κουρνιάσαμε … σαν τα πουλιά …και εμείς.

Την εκνεύριζε η ιδέα του θεού-πατέρα. Παιδοκτόνο τον ένοιωθε. Άσπλαχνο  Άντρα. Μόνο την παναγία αγαπούσε και εμπιστευόταν απ΄τους λεγόμενους αγίους του Χριστιανισμού. Και σ΄αυτήν καμμιά φορά εκεί που της φίλαγε το χέρι στην εικόνα    της ψυθίριζε πως φάνηκε τόσο ανίκανη και αδύνατη να προφυλάξει το παιδί της   και της το σταύρωσαν. Γιατί δεν έκανε κάτι να το σώσει, να το πονηρέψει και να μην χαθεί έτσι. Τέλος πάντων έγινε. Την έβλεπε πολύ παθητική τη στάση της   χωρίς ίχνος θυμού και αντίστασης. Πως είναι δυνατόν να αποδέχεται να της σκοτώνουν το παιδί και να μην γίνεται θηρίο με   όλους ακόμη και με τον κύριο αυτό το λεγόμενο θεό που της το θυσίασε λέει για να άρει τις αμαρτίες του κόσμου. Χαζά πράγματα και άδικα. Ο καθένας να άρει τις δικές του. Γιατί να βρούν θύμα το παιδί της. Δεν την σκέφθηκε κανένας που έμεινε μόνη να κλαίει κάτω από τα πόδια του βασανισμένου παιδιού της. Πολλές φορές όμως πήγαινε στην εκκλησία και της άναβε κεράκι και ένοιωθε ότι έπα