ΜΑΤΙΝΑ

...Για την  ΜΑΤΙΝΑ έλεγαν πολλά τότε. Ότι είχε μείνει έγκυος στα 15 και γέννησε κρυφά στα χωράφια. Ότι δεν ήξερε από ποιόν ήταν το παιδί διότι είχε ξαπλώσει με όλους τους βοσκούς που συναντούσε στα βοσκοτόπια που γύριζε μονάχο του ολημερίς.

Πέταξε το παιδί σε μια ρεματιά με τα αίματα όπως  ήταν,  αφού  μόνη της έκοψε και τον ομφάλιο λώρο με το σουγιαδάκι που έκοβε το ψωμί της.

Αυτό γκάνιαξε στο κλάμα ..το άκουγε αλλά της ήταν αδιάφορο..αυτή νόμιζε ότι γλύτωσε αφού το έβγαλε από πάνω της..

Αυτό όμως δεν ήταν να πεθάνει αφού σταμάτησε για λίγο ..και  η Ματίνα  νόμισε ότι τελείωσε ...  άρχισε να κλαίει πιο δυνατά. 

Το άκουσαν τα κορίτσια της  Μπόλαινας που γύρναγαν το απόγευμα απ΄το σχολείο και σταμάτησαν. Η Μπόλαινα είχε το σπίτι της έξω  και αντικρυστά απ΄το χωριό  και αφού μικροχήρεψε ζούσε μόνη με τα ζωντανά της και τα  δίδυμα κορίτσια της .  Αυτά κάθε μέρα έκαναν μία ώρα δρόμο να πάνε στο δημοτικό στο χωριό. Ηθελε να τα σταματήσει  αλλά ο δάσκαλος την απείλησε με τον αστυνόμο  και αναγκαζόταν να τα στέλνει.

Τα κορίτσια άρχισαν να τρέχουν προς την ρεματιά που ακούγονταν το κλάμα. Όταν το είδαν μελανιασμένο και με τα αίματα φοβήθηκαν και άρχισαν να ανεβαίνουν  προς το σπίτι τους φωνάζοντας την μάνα τους . Η Μπόλαινα έτρεξε προς τα κάτω ακούγοντας τις φωνές τους και  μάζεψε το πεταμένο απ΄το ρέμα.

Η Μπόλαινα το πήγε στο δάσκαλο του χωριού και εκείνος κάλεσε την αστυνομία.

 Την έδιωξαν την ΜΑΤΙΝΑ   σε κάποια μεγάλη πόλη για λίγα χρόνια για να ξεχαστεί το γεγονός και αφού έκλεισαν καλά το προξενιό την έφεραν μια βδομάδα πρίν παντρευτεί.

Το παιδι της εξαφανίσθηκε στα ιδρύματα της πρωτεύουσας.

Όμως ο μύθος έμεινε και όλοι δήθεν άκουγαν κάθε τόσο το κλάμα του πεταμένου μωρού στη ρεματιά. 
Οι πιο αλαφροίσκιωτοι έλεγαν ότι το είδαν να περπατάει κιόλας γυμνό δίπλα απ΄το ρυάκι  στα ριζά της ρεματιάς.

Το πλήρωσε ακριβά  αυτό που έκανε η Ματίνα . Ένα-ένα τα παιδιά που γέννησε μετά δεν πρόλαβε να τα δεί να μεγαλώνουν. Όλα πέθαναν με τραγικό τρόπο  . [ΒΑΣΙΛΙΚΗ]