Η ΜΑΝΑ

Δεν πήγαινα ακόμη δημοτικό και καθόμουν εκεί δίπλα απ΄το περιφραγμένο μέρος του αυλόχωρου και χάζευα τα κλωσσοπουλάκια.

 Χθές τα είχα δεί να σπάνε το τσόφλι του αυγού  και να βγαίνουν ένα-ένα  έξω στην σκληρή ζωή. Ηταν μαγεία…

Δίπλα η μάνα -κλώσσα τα υποδέχονταν ένα-ένα με φτερουγίσματα χαράς ,λαχτάρας ..αλλά και ανήσυχα βλέμματα γύρω της... μην τυχόν και  κάτι κακό απειλεί τα νεογέννητα...

Ηταν πεντακάθαρος ο ουρανός εκείνο το δειλινό  και ξαφνικά ένα σύρσιμο ακούστηκε  στον ουρανό  σαν νάπεφτε κάτι πάνω μας ..  ένα θεόρατο γεράκι  ήλθε  και στάθηκε πάνω από την κλώσσα που κραύγαζε απεγνωσμένα ..προσπαθόντας  να καλύψει όλα τα κλωσσόπουλα με τις φτερούγες της…. όμως δεν έφταναν και μερικά έμειναν ακάλυπτα..

Το γεράκι έκανε μια πτήση από πάνω τους σαν να τα ακούμπησε και έκανε ότι φεύγει  πάνω στα δεξιά  …αλλά με δύναμη όρμησε πάλι πάνω τους και άρπαξε ένα μικρό  που φαινόταν έξω απ΄την φτερούγα και εξαφανίσθηκε  προς τα πάνω…

Η κλώσσα χτυπιόταν ,έσκουζε τα μάζευε από κάτω της κι αυτά μια χαψιά πουλάκια έτρεμαν..

Εμεινα τρομαγμένη..παγωμένη  να  κοιτάω ..δεν ήξερα …δεν τολμούσα.. να κάνω κάτι..…

Το αρπακτικό ήταν στο μέγεθός μου  περίπου ..έτσι μου φάνηκε στα μάτια μου ..θεόρατο..

Η εικόνα της κλώσσας να κλαίει ,να σκούζει, να φωνάζει, να χτυπιέται  ….απελπισμένη που της πήραν το παιδί της  μέσα απ΄την αγκάλη της……

Μάνα που θρηνούσε...

Ο πόλεμος της φύσης ..μεταξύ των ζωντανών… πονάνε ..αγαπάνε και κλαίνε  κι αυτά…όπως οι άνθρωποι πάνω στα ερείπια του πολέμου..