Το 60άρι

Νοιώθω λίγο παγωμένη από το 60άρι που με βαραίνει πλέον

 και.... ημερολογιακά..

60 χρονών ...δεν ξέρω αν είμαι γριά ...η  απλώς αν δεν είμαι πλέον ... μικρή ..

όπως  μου είπε κάποιος ..χαριτωμένα...

το συναίσθημα που υπερισχύει είναι ότι ο χρόνος είναι λίγος  πλέον... για να κάνεις όλα όσα θες και ονειρεύεσαι..

το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 40 χρόνων  εγώ το έφαγα  πάνω σε διάβασμα και γράψιμο ...δικόγραφα,αποφάσεις ,νομοθεσία,νομολογία, δίκες  κοκ

δεν ξέρω τι άλλα θα είχα κάνει ... αν δεν είχα αυτά ...

ισως και τίποτα ..ίσως και πολλά..

ξέρω όμως ότι το ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟ  με κυνηγάει ..ευτυχώς όμως  όχι όπως  παλιά..

νοιώθω ότι έχω πράγματα μισοτελειωμένα , πράγματα που κάθονται και με περιμένουν, και πράγματα που δεν θα προλάβω  να δώ η να ασχοληθώ...

εχω συμφιλιωθεί με τις μεγάλες και μικρές ματαιώσεις της ζωής μου..κι ας με λυπούν ακόμη..

τώρα νοιώθω ότι  πρέπει  να ζώ με την κάθε μέρα ......

δηλαδή να μπορώ να της  δίνω ένα περιεχόμενο  που να μήν φθάνει το βράδυ και δεν έχω καταλάβει ..γιατί πέρασε  η μέρα   χωρίς εγώ να είμαι εκεί....