Νομικά Τετράδια

Νοιώθω λίγο παγωμένη από το 60άρι που με βαραίνει πλέον   και.... ημερολογιακά.. 60 χρονών ...δεν ξέρω αν είμαι γριά ...η   απλώς αν δεν είμαι πλέον ... μικρή .. όπως   μου είπε κάποιος ..χαριτωμένα... το συναίσθημα που υπερισχύει είναι ότι ο χρόνος είναι λίγος   πλέον... για να κάνεις όλα όσα θες και ονειρεύεσαι.. το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 40 χρόνων   εγώ το έφαγα   πάνω σε διάβασμα και γράψιμο ...δικόγραφα,αποφάσεις ,νομοθεσία,νομολογία, δίκες   κοκ δεν ξέρω τι άλλα θα είχα κάνει ... αν δεν είχα αυτά ... ισως και τίποτα ..ίσως και πολλά.. ξέρω όμως ότι το ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟ   με κυνηγάει ..ευτυχώς όμως   όχι όπως   παλιά.. νοιώθω ότι έχω πράγματα μισοτελειωμένα , πράγματα που κάθονται και με περιμένουν, και πράγματα που δεν θα προλάβω  να δώ η να ασχοληθώ... εχω συμφιλιωθεί με τις μεγάλες και μικρές ματαιώσεις της ζωής μου..κι ας με λυπούν ακόμη.. τώρα νοιώθω ότι   πρέπει   να ζώ με την κάθε μέρα ...... δη

Οι πιο συμπλεγματικοί είναι οι ενταγμένοι.   Ειτε σε θρησκευτικά η σε κομματικά σχήματα. Να μη πώ τα χειρότερα ,κάτι περιθωριακά παραθρησκευτικά και  δήθεν ψαγμένα ανατολίτικα που δεν ξέρουν που πατάν και που πηγαίνουν. Πάντα με δυσκόλευε η επικοινωνία με τα άτομα αυτά. Δεν μπορούσα να   προσδιορίσω το   γιατί , όμως μια αγκούσα την είχα όταν τέτοια άτομα του στενού αλλα και ευρύτερου κοινωνικού χώρου με καλούσαν..πχ για καφέ. Ωσπου είδα ότι ένα μεγάλο μου κομμάτι αντίδρασης οφείλονταν στην κρυμμένη... μάλλον καλύτερα   αποσιωπημένη επιθετικότητα που έχουν. Το έζησα πρόσφατα με άτομο εμφανιζόμενο ως βαθειά θρησκευόμενο και ..εκκλησιαζόμενο.. Στις 9 από τις 10 συζητήσεις και θέματα που μου έβαλε ήταν επίκριση και κατηγόρια για άτομα που εγώ γνωρίζω λίγο η καθόλου , και τα οποία έχουν άλλες επιλογές και στάσεις ζωής απ΄αυτήν. Κάτι πήγα να ψελλίσω ..του τύπου ..κάνει ο καθένας μας ό,τι μπορεί..αλλά χάθηκε μπροστά στο μένος   της συνομιλήτριας.. Συμπέρ

Πέρναγαν οι δεκαετίες   και   συνέχιζε απελπισμένα να σκάβει ....   ....συνέχεια χωρίς αποτέλεσμα...μεγάλη η γη για να βρεί αυτό που έψαχνε .. σκάβοντας   μάλιστα με μία   ..βελώνα   ..σπιθαμή πρός σπιθαμή.. σταματούσε και κοίταζε το απέραντο της γής και τρελαινόταν   ... απόγνωση ...πως θα σκάψει όλη τη γή    με μια βελώνα... γιατί ίσως αυτό που έψαχνε να της εμφανιζόταν στην τελευταία προσπάθειά της πάνω στο χώμα... αν θα προλάβαινε να τελειώσει το σκάψιμο   ..και δεν θα την είχε τελειώσει ο θάνατος... Δεν είχε άλλο   εργαλείο ...δεν της έδωσαν άλλο   ...η αυτή δεν έβλεπε τα άλλα εργαλεία γύρω της η μέσα της ... δεν είχε καταλάβει   γιατί έσκαβε με βελώνα ακόμη...και δεν ήξερε και κανένας να της απαντήσει... όπου κι αν ρώτησε... Όλοι της έλεγαν σκάψε ...αφού έχεις   βελώνα... Ετσι είχε κολλήσει στην βελώνα της... και έσκαβε... Ενα   χειμωνιάτικο   απόγευμα   σκάβοντας για άλλη μια φορά   χωρίς ελπίδα...άλλο ένα απόγευμα πεταμένο ..σκεφτόταν ...