ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΘΗΣ

Οπως με βρήκε το κόκκινο στη πλατεία Βάθης πηγαίνοντας  πρός  Κάνιγγος σταμάτησα και στο ανοικτό παράθυρο πλησίασε τρεμάμενο ένα χέρι ,μαύρο από την βρωμιά..  το οποίο κατέληγε σέ ένα σώμα και πρόσωπο που κάποτε πρέπει να ήταν..γυναίκα.

Τι να δώσεις  σ΄αυτό το πλάσμα  που κάποτε ήταν άνθρωπος και τώρα ..δεν είχε απομείνει.... τίποτα ..

 μου φαινόταν ειρωνεία , κοροιδία το ευρώ της ζητιανιάς..

Δεν μπορώ να κρυφτώ ..δεν μπορώ να μήν ομολογήσω ..πόσο ανακουφίσθηκα όταν άναψε το πράσινο και έφυγα..δεν άντεχα να την βλέπω ..μ ακολουθεί ακόμη εκείνο το πλάσμα ..μολονότι πέρασαν τρείς μέρες..  και πόσα  άλλα τέτοια πλάσματα περιφέρονται στα αζήτητα..