ΟΡΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Χωρίς να έχω ασχοληθεί καθόλου με τα νομικά θέματα που τέθηκαν πρός κρίση στο Συμβούλιο Επικρατείας  σχετικά με τον λεγόμενο ΝΟΜΟ ΠΑΠΠΑ .

θα ήθελα  μόνο να παρατηρήσω τα εξής:

Μειοψηφούσες απόψεις έχουμε συχνά σε δικαστικές αποφάσεις ελάσσονος η  μείζονος σημασίας .
  Ομως έχει μεγάλη σημασία  κατά την άποψή μου στην προκειμένη περίπτωση λόγω της πολυμελούς συνθέσεως της Ολομελείας του Συμβουλίου  η αριθμητική διαφορά της μειοψηφούσας άποψης.

 Το 14-11 δείχνει ότι καμμία άποψη δεν  έχει  τόσο ισχυρή νομική βάση η και το αντίστροφο ότι και οι δύο  είναι  σχεδόν εξ ίσου ισχυρές.

 Τα πολιτικά κόμματα που ερίζουν για το θέμα του τρόπου ρύθμισης της συχνότητας της αδειών θα πρέπει να στέκονται στην ουσία του θέματος και όχι στο αποτέλεσμα της απόφασης  που βεβαίως αναντίρρητα συνεπάγεται τη  συμμόρφωση της Διοίκησης.

Εννοώ μ΄αυτό ότι τα κόμματα θα πρέπει να σταθούν στις νομικές σκέψεις τόσο της πλειοψηφούσας  όσο  και της μειοψηφούσας άποψης ,να τις ερευνήσουν και από εκεί να εξάγουν συμπεράσματα για το τι θα προτείνουν για το θέμα αυτό.

Πρέπει να παραμερισθούν οι κομματικές  κοκκορομαχίες και οι φτηνές αντιπαραθέσεις  για το θέμα  των αδειών .

 Εφόσον από όλες τις πλευρές δηλώνουν πολέμιοι της διαπλοκής  να  εφοδιασθούν από τις νομικές παραδοχές της απόφασης  και των δύο απόψεων με όπλα για να καταρτίσουν ένα νομικό πλαίσιο αδιάβλητο και ακέραιο από όλες τις πλευρές.

Αυτό βέβαια απαιτεί δουλειά επί της ουσίας και εγκατάλειψη της παλαιοκομματικής αντιπαράθεσης  ακόμη και εκεί που επιβάλλεται η συνεννόηση.

Αλλο διαφωνία και άλλο τυφλή και μόνιμη αντιπαράθεση για όλα, είμαστε ήδη στο χείλος του γκρεμού σαν κοινωνία σε όλα τα επίπεδα, ας το δούν  επιτέλους αυτό  τα κομματικά επιτελεία.