Νομικά Τετράδια

Αλυσιδάκι στο λαιμό, μου φόρεσες,   απ΄τη χαρά σου. Όμορφο, ασημένιο. Ηταν το δώρο σου. Εγώ δεκαοκτώ και εσύ εικοσιτρία. Γρήγορα όμως χάθηκες, Σ΄άλλες αγάπες πήγες, Κι   έμεινε αυτό   αφόρετο, Σε σκοτεινό συρτάρι. θύμα   κι αυτό του χωρισμού, της πίκρας ,του θυμού μου. Δύσκολα τ΄αναγνώρισα Μετά από τόσα χρόνια, Ρυτίδες και γεράματα το είχανε αλλάξει. Ομως το ξαναφόρεσα Λίγο να το γλυκάνω , Πολύ   σκληράδα γνώρισε Απ΄την ατίθαση νιότη.

Ήμουν πρωτοετής νομικής σχολής και βρέθηκα στο γραφείο του για δουλειά.  Ετσι γνώρισα το   δικηγόρο     Χάρη Παπαχωριανόπουλο και   γνώρισα και   πως λειτουργεί ένα   δικηγορικό γραφείο ,τουλάχιστον εκείνη την δεκαετία τέλη του 1970. Στην στοά της Σοφοκλέους , όπου τότε γινόταν   ο χαμός   από δικηγορικά γραφεία, φωτοτυπάδικα και δακτυλογράφους. Ωραία χρόνια!  Τώρα περνάς και σε πιάνει η ψυχή σου από την ερημιά.  Τέλος πάντων . Υπήρχε στο γραφείο   και άλλη δικηγόρος   εγώ έκανα τη λάντζα   . Ο Παπαχωριανόπουλος ήταν ράτσα δικηγόρου σκληροτράχηλου   και   "μάγγα" ..κατά  τα τότε δεδομένα.  Πυργιώτης   στην καταγωγή   και τότε που πήγα εγώ στο γραφείο ήταν ήδη για σύνταξη πάνω από 70.  Ωστόσο είχε νεύρο και δεν έδειχνε ότι είχε σκοπό να παραιτηθεί εύκολα από την μάχιμη δικηγορία. Θυμάμαι τότε το Πρωτοδικείο ήταν στην Ομόνοια και στα ασανσέρ του αναγκαστικά ανεβοκατέβαιναν δικηγόροι-πελάτες και δικαστές όλοι μαζί. Σε κάποια φάση μέσα στο ασανσέρ ήμουν εγώ ο

φωτο pontos.gr Ηταν πολίτισσα, γέννημα θρέμα.  Στην Ελλάδα ήλθε με τα Σεπτεμβριανά  και παντρεύτηκε τον πανύψηλο Τίμο που δούλευε   σε βενζινάδικο. Αυτή ήταν η πιό κοντή γυναίκα που είχα δεί ποτέ.  Μου έκανε εντύπωση όταν τους είδα μαζί, διότι τον έφθανε λίγο πιό πάνω από τον γοφό του.  Κοντή και με μικρά χαρακτηριστικά,   μινιατούρα γυναίκας. Εκείνη τη δεκαετία μείναμε στην ίδια πολυκατοικία και έτσι τη γνώρισα.  Φορούσε πάντα ρόμπα,  πασουμάκια και μαντήλα. Όσο μπόι της έλειπε τόση ζεστασιά και αγάπη, γνήσια χωρίς υστεροβουλία, είχε για όλους και ολα.  Δεν υπήρχε περίπτωση η κα Φρόσω να ξεχάσει   το πρόβλημα που της είπες... πρίν από μήνα ...και να μη σε ρωτήσει με γνησιότητα και αληθινό ενδιαφέρον αν το έλυσες.    Σε κοίταζε και το ένοιωθες ότι   αυτά που σου έλεγε τα εννοούσε . Τίποτα ψεύτικο. Είχε την πολυτέλεια και την μεγαλοσύνη να αρκείται στα πολύ λίγα και έτσι είχε πάντα στο πρόσωπό της μία γαλήνη. Δεν την άκουσα ποτέ να παραπονιέται για κα