H AΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΗΤΗΣ

Ηταν ζευγαράκι ,τόσο αγαπημένο!

Αυτός ένας αλητάκος αδεσποτούλης.
Αυτή μια κυρία του σαλονιού ,χαμένη,με το ξεφτισμένο κολλάρο στο λαιμό   της..παλιές δόξες ..
Παντού μαζί στις τσάρκες τους στα στενά και τους δρόμους της Γλυφάδας.
Αυτός περπατημένος , αυτή άβγαλτη και ψαρωμένη.
Καιρό πολύ τους χάζευα από το γραφείο μου στη λεωφόρο.
Μιά μέρα
έβρεψε νερό πολύ στην ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ και τα αυτοκίνητα πολλά.. 
Θέλανε να  την διασχίσουν.
Αυτός άφοβος έφθανε στα μισά του δρόμου ..
γύρναγε όμως και την έβλεπε ..φοβισμένη να μήν τον ακολουθεί..
Τότε επέστρεφε κι αυτός  και κάθονταν δίπλα της ..προβληματισμένος..
Στο τέλος ..μετά από 5-6 δικές του άκαρπες προσπάθειες..τον ακολούθησε  κι αυτή δειλά και πέρασαν μαζί το δρόμο..
Σαν ανθρώπινο ζευγάρι..αγαπημένο.