Τα δυό σπουργίτια

Τα δυό σπουργίτια

Αφήσανε το στέκι στη βεράντα.

Σήμερα φύγανε μακριά,

ταξίδι για το νότο.

Το κρύο δεν αντέξανε

Και θέλανε να ζήσουν.

Εμεινα εγώ

ν αποζητώ

Τα γέλια και τραγούδια

Που κάθε μέρα είχανε

Τα δυό τους στη βεράντα.

Στον ύπνο μου τα έβλεπα

Με ύφος να μου λένε

Πρέπει να ξέρεις να πετάς

Το κρύο αν δεν αντέχεις.

ΜΝ.