Σιωπές και λέξεις

Δεν του άρεσε να μιλάει.

Στις επαφές του αρκούνταν σε μονολεκτικές απαντήσεις και σε κάποιες.. χειρονομίες.

Οι άλλοι   τον εύρισκαν βολικό, αλλά μέσα τους τον έβλεπαν και λίγο... ζαβό.

Ακουγε πολύ και μίλαγε λίγο.

Ετσι μπορούσαν και τον φόρτωναν με την δική τους φλυαρία και...ένοιωθαν ανακούφιση...

Ωσπου μια μέρα κατάλαβαν ότι δεν ήθελε ...ούτε  να τους ακούει και... σώπασαν και οι άλλοι.

Δεν μίλαγαν  κι αυτοί πολύ πλέον... διότι ο ένας ήθελε να μιλάει πάνω στον άλλο.... και αυτό δεν τους ξεκούραζε αλλά τους... ταλαιπωρούσε...

Τότε άρχισαν να ζούν κι αυτοί  με μεγάλες σιωπές ...

Στην αρχή τους φόβιζαν  ..κοιτάζονταν απορημένοι και λίγο ..αμήχανοι...

Στην πορεία όμως  είδαν ότι   χωρίς να το καταλαβαίνουν και με τις σιωπές...μιλούσαν ..

Οι σιωπές δεν είχαν ήχο  ..είχαν όμως  μέσα τους  μεγάλες συζητήσεις και σημαντικές κουβέντες..

Είδαν  στο τέλος ότι τα πιό σημαντικά πράγματα λέγονται με σιωπές   .... οι λέξεις ξεγελούν και παραπλανούν   με τα στολίδια που βάζουν  για  να αρέσουν ...

Στο τέλος και οι άλλοι  συνήθισαν  τις σιωπές ..όπως τις λέξεις και.. δεν ήθελαν να τις αποχωριστούν...

Είδαν οτι  μίλαγαν πλέον  πιό καλά μεταξύ τους  ..βοηθούσαν οι σιωπές ...να ακούγονται πιό καθαρά οι λέξεις..