Ο κος Ευάγγελος

Ημουν  19  ετών και ενώ φοιτούσα στην Νομική Αθηνών έψαχνα να βρώ εργασία για τα έξοδά μου. Ετσι –μέσω των ΜΙΚΡΩΝ ΑΓΓΕΛΙΩΝ-  γνώρισα.... τον κο Ευάγγελο ,βιομήχανο στο χώρο της νηματουργίας.

Ανέλαβα να κρατώ το τηλεφωνικό κέντρο  και γενικών καθηκόντων στην υποδοχή των γραφείων κάπου στην Πλάκα , δεκαετία του 1970 αρχές του 1980.

Το πρόβλημα ήταν ότι  ήθελαν πρωί απόγευμα και  έτσι  έχανα και τις απογευματινές παραδόσεις με αποτέλεσμα ...να ξεκόβω εντελώς από το πανεπιστήμιο.

Όσο δεν χτύπαγε τηλέφωνο και δεν μπαινόβγαινε κόσμος είχα τα βιβλία και διάβαζα ,όσο μπορούσα ..

Παράλληλα ήθελα και πολιτική δράση ,αν ήταν δυνατόν ,να μή συμμετέχει κάποιος το 1975 σε φοιτητικές και πολιτικές νεολαίες..

Γινόταν ένας χαμός ξεκίναγα πρωί και γύριζα αργά το βράδυ..κάθε μέρα

Το πρωί γραμματέας του κου Ευάγγελου του βιομήχανου και  τα απογεύματα που δεν είχα γραφείο ..τρελό τρέξιμο στη σχολή με τις επιτροπές ΑΠΟΧΟΥΝΤΟΠΟΙΗΣΗΣ  ,ολομέλειες  στην οργάνωση  κοκ  και όσος χρόνος περίσσευε παρακολούθηση..

Κούραση πουθενά στον ορίζοντα διότι  τότε ζούσαμε σε άλλες διαστάσεις ..αυτές της ΝΙΟΤΗΣ που γεννούν το αίσθημα της παντοδυναμίας...

Εκεί όμως μέσα σ΄αυτό το χαμό έζησα από  κοντά την ζωή αυτού του βιομήχανου και σοκαρίσθηκα με τις ιδέες και τα στερεότυπα ..που είχα στο μυαλό μου για τους ανθρώπους με οικονομική δύναμη.

Κατ΄αρχάς επειδή ο άνθρωπος αυτός ήταν αυτοδημιούργητος ,θαλασσοπνιγμένος Σμυρνιός του 22 δεν ήξερε τι σημαίνει  ζωή  «που αλλοι με υπηρετούν».

Εννοείται ότι εγώ πληρωνόμουν για το τηλεφωνικό κέντρο , να τον εξυπηρετώ στα τηλέφωνα ,δεδομένου ότι ήταν πάνω από 75 ετών. Ομως αυτός αφού τον άκουγα που επί ώρες πάλευε μόνος του να πάρει τηλέφωνο π.χ. στα εργοστάσιά του  η στα λογιστήρια ..μόνο όταν απηύδιζε  ερχόταν δειλά-δειλά –λές και τούκανα χάρη- και μου έλεγε με ένα ένοχο ύφος «ΜΑΡΙΑ  ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ..ΜΙΛΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ..» οπότε εγώ τον εξυπηρετούσα..

Το πιό παράξενο για μένα ήταν  όμως  το δεκατιανό του κου Ευάγγελου..

Μόλις η ώρα  ήταν 10.30 και εφόσον δεν είχε μέσα  στο γραφείο επισκέψεις ..πάλι ερχόταν και μου έδινε ψιλά για να πάω στο παντοπωλείο της  ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ –μιλάμε για μαγαζί του 1920-  και να του πάρω  λίγες ελιές σε ένα σακουλάκι  με λίγο ψωμί από τον παρακείμενο φούρνο..  για ΔΕΚΑΤΙΑΝΟ

Ελεος!!!!.... έλεγα μέσα μου τότε..

Αυτός ο άνθρωπος τι κάνει τώρα ..σαν ζητιάνος λίγες ελίτσες με ψωμάκι ..που τρώγανε στο χωριό μου όταν δούλευαν.. οι χωριάτες..

Και όλα αυτά μή νομίσει κάποιος ότι ηταν  ..για ξεκάρφωμα ..ήταν η πραγματική ζωή του ..ένας άνθρωπος με τόση οικονομική δύναμη να ζεί τόσο ...φτωχικά..

Δεν μπορούσε το άμυαλο μυαλό μου τότε ...να  καταλάβει...

Στην συνέχεια επειδή μέ έβλεπε όταν έμπαινε στο γραφείο να κρύβω  όπως –οπως τα νομικά βιβλία μου  κάτω από το γραφείο..μου έκοψε το απογευματινό και πήγαινα μόνο το πρωί..

Ετσι είχα μετά τις 3 το μεσημέρι όλο το χρόνο να κάνω τον αγώνα μου κατά του καπιταλιστή κου Ευάγγελου..μέσα απ΄την οργάνωση..

Αυτός ο άνθρωπος με την συμπεριφορά του και τον τρόπο ζωής του- που αν αφαιρέσεις ότι κάθε μέρα μιλούσε με όλο το  τότε ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ – δεν απολάμβανε καθημερινά τίποτα παραπάνω απ΄ότι η μάνα μου και ο πατέρας μου στο χωριό μου,  με τάραξε στις αμφιβολίες για όσα πίστευα και υπερασπιζόμουν τότε.

Αχ κε Ευάγγελε ..απομυθοποίησες μέσα μου τόσα πράγματα ..χωρίς να το υποψιάζεσαι ..

1977 ΠΛΑΚΑ