ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Εχω ακούσει, χωρίς να ξέρω την πατρότητα της φράσης,  ότι ΠΑΤΡΙΔΑ είναι τα ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ μας.

Εκεί στα παιδικά μας χρόνια που η ΜΑΓΕΙΑ με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ήταν αγκαλιασμένες και μας ταξίδευαν.. μέσα απ΄τα παιχνίδια ,τα παραμύθια και κυρίως την υπέροχη  παιδική φαντασία μας..

Ποτέ ξανά δεν μπορείς να ζήσεις αυτόν τον μαγικό ρεαλισμό της ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.

Οσοι έχουμε διαβάσει τον μεγάλο ΜΑΡΚΕΣ ...ναι κάποιες στιγμές μας ταξίδεψε με τα κείμενα του στην χώρα αυτή ξανά  ..χωρίς όμως ποτέ να νοιώσουμε την απόλυτη εκείνη γλύκα  της παιδικής ονειροπόλησης.

Εκεί λοιπόν θέλουμε να ξαναγυρίσουμε ..σε όλη μας τη ζωή ..

Ό,τι κάνουμε και ό,τι παλεύουμε να κάνουμε ..θαρρείς και είναι μια προσπάθεια  να γυρίσουμε εκεί..

Ποτέ δεν γυρνάμε όμως ..δεν υπάρχει ΙΘΑΚΗ στο ταξίδι αυτό  του γυρισμού..

Αλλού μας πάει κάθε φορά του ταξίδι της ζωής και μένουμε..να  ψάχνουμε  απ΄τα νέα λιμάνια που φθάνουμε κάθε φορά  στη ζωή μας ..το μονοπάτι που δεν μας πήγε πίσω..

Είμαστε σαν ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ..της παιδικής ηλικίας μας..πρόσφυγες ονείρου..

Δεν μπορούμε ποτέ να ξαναγυρίσουμε εκεί στην πατρίδα του παιδικού ονείρου..παλεύουμε στα κύματα ..αλλά χωρίς καμμία ακτή της παιδικής ηλικίας να μας περιμένει να φθάσουμε...

Αλλού θα φθάσουμε  σίγουρα ..και όσο περνάνε τα χρόνια ..τόσο και μεγαλώνει η απογοήτευση ..απ΄αυτή την ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ   μας..

Αυτές τις μέρες διαβάζω συνέχεια στο fb   αναρτήσεις για θλίψη που προκαλούν οι γιορτές   ,  για ..παιδικές νοσταλγίες..κοκ

Πως είναι δυνατόν να μήν μελαγχολούμε ..είναι το πιό φυσικό ... αφού αυτές τις μέρες ... η έστω και  ... καταναλωτική  γιορταστική ατμόσφαιρα ..μας  θυμίζει  αυτή ..την προσφυγιά μας ...σε κάθε βήμα μας..

Μαρία Ντούμα