Το περίσσευμα
Πηγή φωτογραφίας
Περίσσευε ...το ένοιωσε τα πέντε πρώτα
λεπτά που είδε το φώς της ζωής.
Εκεί σε κείνο το δρόμο που πρωτόκλαψε .. με
την βοήθεια της τυφλής μαμμής.
Κατάλαβε αμέσως ότι δεν την ήθελε.... η μάνα
της, και μετά και οι ....άλλοι δικοί της.
Δεν
είχε χώρο γι΄αυτήν πουθενά ,ούτε στην αγκαλιά των μεγάλων ,ούτε στα παιχνίδια των μικρών .
Ήθελε όμως τόσο πολύ να χωθεί κι αυτή σε μια γωνιά στην ζωή τους.
Κι ας γινόταν και κουβάρι για να χωρέσει.
Να μήν
είναι περίσσευμα. Κάτι σαν άυλη, ανύπαρκτη και άμορφη.
Με το ...παιδικό της μυαλό βρήκε διάφορους
τρόπους για να μπεί στις ζωές τους.
Οπως να κάνει δύσκολα πράγματα για τους άλλους
,δηλαδή αυτό που λέμε να είναι χρήσιμη ,πολύ
χρήσιμη και τελικώς ..αναγκαία.
Και κυρίως να μήν απαιτεί και να μήν ζητάει τίποτα,
τουλάχιστον φανερά.
Αν της έδιναν έχει καλώς, αλλιώς τίποτα.
Της απέδωσαν κάτι αυτοί οι μέθοδοί της .
Μια
συγκατάβαση των δικών της στην ύπαρξή της.
Μέχρι δε να τελειώσει ό,τι δύσκολο αναλάμβανε, ένοιωθε και τον θαυμασμό
τους, που τους έλυνε τα ...δύσκολα.
Ομως έμαθε
να ...μήν νοιώθει περίσσευμα ...μόνο
με το θαυμασμό των άλλων και και όχι με την αγάπη τους .
Μιά συνήθεια που θα γινόταν και το μεγάλο κουσούρι της.
Είχε να δώσει
...μεγάλο αγώνα ζωής στην
συνέχεια.. μ΄αυτή τη συνήθεια.. να υπάρχει μέσα απ΄τον θαυμασμό και όχι μέσα
απ΄την αγάπη.
Διάλεγε ολα τα δύσκολα. Τίποτα εύκολο και
ίσιο. Μόνο έτσι θα την θαύμαζαν. Και βεβαίως δεν απαιτούσε.
Εζησε πέτρινα χρόνια, χωρίς απαντοχή σε όλα τα
πεδία.
Της έμενε μόνο ο θαυμασμός αλλά άρχισε να μήν
της φαίνεται πλέον ..τόσο άξιος γι΄αυτόν τον παιδεμό της.
Κατάλαβε
ότι τελικά δεν περίσσευε μόνο για τους αλλους αλλα περίσσευε κυρίως... για τον εαυτό της.
Η ίδια
θεωρούσε τον εαυτό της... περίσσευμα.
Δεν τον
σεβόταν ,δεν τον αγαπούσε , τον... κακοποιούσε για χρόνια.
Αυτός βέβαια δεν καθόταν με σταυρωμένα χέρια την εκδικιόταν καταλλήλως
και με όποιο τρόπο μπορούσε.
Δεν καθόταν άπραγος σε τέτοιες επιθέσεις.
Της έστειλε πολλά προβλήματα ... και υγείας,
μπας ...και συνέλθει.
Τίποτα αυτή, ....χαμπάρι δεν έπερνε.
Συνέχιζε το βιολί της ...κακοποίησης και του
...θαυμασμού.
Ωσπου ήλθε η στιγμή που ένοιωσε οτι με τα χρόνια .... μίκρυνε πολύ ο
εαυτός της και δεν είχε ...περίσσευμα πλέον καθόλου .
Ολα τα κομμάτια του της φαίνονταν
πλέον και πολύτιμα και άγια.
Χωρούσαν δε όλα πλέον σε μια μεγάλη αγκαλιά ..... στην δική της .
Ηταν δε τόσο μεγάλη η αγκαλιά της ...που χωρούσε και τόσους πολλούς άλλους.
18/8/2015
ΜΝ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου