Για μια σταγόνα…δημοσιότητας..

Είναι τόσο ελκυστικό στον άνθρωπο να γίνεται αντικείμενο αποδοχής και αναγνώρισης από τους αλλους.

Εχει τόσο ανάγκη να γεμίσει το ναρκισσιστικό του κομμάτι με επιβράβευση και θαυμασμό από τους αλλους.

Η δημοσιότητα τα εγγυάται ολα αυτά.

Οποιος δε ισχυρίζεται –υποκρινόμενος σεμνότητα- το αντίθετο πλανάται πλάνη οικτρά.

Στο βωμό της δημοσιότητας έχουν γίνει  συμβιβασμοί,αγοραπωλησίες συνειδήσεων, ταπεινώσεις ,εξευτελισμοί ,ακόμη και εγκλήματα.

Το πόσο ανάγκη έχουμε από την δημοσιότητα ,δηλαδή ο βαθμός της ανάγκης, καθορίζει και το υγιές η όχι του πράγματος.

Εφόσον βρίσκεται στα όρια της ανάγκης επικοινωνίας –αφού είναι δεδομένο πλέον οτι πραγματωνόμαστε και ευτυχούμε μέσα από τις σχέσεις μας με τους αλλους – ολα καλά.

Η γελοιοποίηση ξεκινάει οταν  έχουμε υπέρβαση  αυτού  του λεπτού  και δυσδιάκριτου  όριου.

Για να εντοπίσεις δε αν υπάρχει υπέρβαση πρέπει ηδη να έχεις γνωρίσει τα ..αχαρτογράφητα νερά του υποσυνείδητου κυρίως κόσμου σου ,διαδικασία επώδυνη και πολλές φορές και αδύνατη.

ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΥΜΑ