Η Μαρία από την Κρήτη

Μικροκαμωμένη  κι ασχημούλα.

Μέσα της  ηφαίστειο θλίψης και θυμού ,

  κάπνιζε αργά   και αδιάκοπα  χρόνια πολλά .

 Δεν μπορούσε ομως ουτε να κλάψει , 

ουτε να νευριάσει .

 Ποτέ και με κανένα.

Τη  λέγαν καλή

 και βολική.

Χωρίς  γωνίες ,

δεν σκόνταφτε κανένας πάνω της.

Σαν τόπι ηταν,

 που  τό παιζαν οι αλλοι.

Ηθελε   τόσο να είναι αγαπητή  που σ΄ολους  χαμογελούσε .

Μέσα  της το ηφαίστειο  ζωντάνεψε, έβγαλε λάβα .

Δεν είχε τρόπο να βγεί ,να ξεχυλήσει έξω.

Της έκαιγε  τα σωθικά.

Πρώτα άρρώστησε στο στήθος και μετά σ΄ ολο της το κορμί.

Δεν έκλαψε  και πάλι .

Ουτε νευρίασε.

Μόνο χαμογελούσε.

Σαν ναθελε  καλή και βολική,

 νάναι και  στην.....   αρρώστια.

ΜΝ