Μοναξιά

Εκεί που τέλειωνε η μέρα,

 δυσκολευόταν.

Εκεί που νύχτωνε ο ορίζοντας,

 έπεφτε πάλι σε σκέψεις ανήμπορες.

Δεν καταλάβαινε το χρόνο,

τη μέρα και τη ζωή της.

Αυτό είναι λοιπόν ένα ξημέρωμα 

και ένα νύχτωμα.

Μια απάτη.

Δυσκολευόταν αλλα το άντεχε .

Δεν το μπαστάρδευε με βιαστικές και απελπισμένες παρέες,

Αρκεί να μήν είναι μόνη.

Ζούσε μόνη της σ΄αυτό το πέτρινο σημείο.

Χωρίς αγκαλιά και παρηγόρια ,

μόνη της.

Ετσι  είχε ολη τη θέα της απελπισίας της μοναξιάς της .

Δεν της την έκρυβαν παρουσίες αλλων.

Τυχαίων και βολικών .

Μ. ΝΤΟΥΜΑ