Κακοποίηση μετά..μουσικής!!

Ηταν ο φόβος και ο τρόμος όλων μας.

Τρίτη γυμνασίου σε εξατάξιο γυμνάσιο  ΘΗΛΕΩΝ. Προλυκειακοί καιροί.

 Και να πείς ότι έκανε και μάθημα …..σοβαρό [ σοβαρά μόνο τα πανελληνίων τότε]!

Μουσική δίδασκε .

Ομως όταν ηταν η ώρα της η κακοποίηση πήγαινε σύννεφο.

Δεν άφηνε στιγμή να περάσει χωρίς να ριχτεί με λεκτική βία σε κάποια μαθήτρια, με φράσεις είσαι άχρηστη ,είσαι ανόητη ,να έλθεις με τους γονείς σου κοκ .

Μαζευόμασταν ,θυμάμαι, σαν φοβισμένα πουλιά σε τριάδες και τετράδες  και κάναμε ..αλληλουποστήριξη  και αποφοβισμό ,πρίν  κτυπήσει το κουδούνι και μπούμε στην τάξη για την ωρά της ..μουσικής  με το τέρας ?

Διότι μόνο  ώρα μουσικής δεν ήταν . 
Μαρτυρίου και φόβου ηταν .

Και μεγαλώνεις και φτάνεις στα χρόνια της και αναρωτιέσαι και δεν βρίσκεις απαντήσεις.

Πως είναι δυνατόν άνθρωποι με τόση ψυχική σκληρότητα , σχεδόν μοχθηρία και μίσος για τα παιδιά –διότι παιδιά ήμασταν στα 13 χρόνια μας-  να  έχουν και θεσμικά το ελεύθερο να τα….  κακοποιούν .

Πότε επιτέλους στα σχολεία θα γίνεται ένα στοιχειώδες  ψυχόγραμμα κάθε καθητηγή,

ώστε να μήν μπαίνουν οι …εκ  φύσεως κακοποιητές μέσα σε σχολικές τάξεις.

Τόσο δύσκολο είναι  να διαπιστώνεται πόσο σκοτάδι κουβαλάει ο καθένας  στον οποίο εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας.

Ετσι απλά  μπας και σωθούν μερικά.

31.1.15

Μαρία Ντούμα