ΧΑΜΚΩ

Ηταν ελληνίδα στην καταγωγή,

οπως λένε οι ιστορικοί.

Σκληρή και δόλια οπως

Ο γιός της ο  πασάς Αλής.

Χωρις φραγμούς και μ  εραστή,

αδίστακτη

για να τον ανεβάσει στην εξουσία.

Και τα κατάφερε.

Εφτιαξε

Εκείνο το τέρας

Τον ΑΛΗ.

Και  οταν σου λένε

Πάμε να δείς

Το χωριό που γεννήθηκε.

Δεν είσαι αδιάφορος.

Χαράδρα ,

Στα ριζά δύο θεσσαλικών βουνών.

Το φυλάνε  ακόμη

 Τοίχοι πέτρινοι

Χαλασμένοι,

Μισογκρεμισμένοι.

Δρομάκια πέτρινα

που χάνονται στο χώμα.

 Αυτό ηταν ολο.

 σκληρό και άγριο,

σαν την Χάμκω.

 Εγκατάλειψη και  αγριάδα,

Σ ανατριχιάζει.

Στην μια πλαγιά ομως  αν καθόσουν

Και το κοίταζες ,

Ένοιωθες  ενα αεράκι

 να σε δροσίζει

και  να σε παίρνει αγκαλιά.

Εκεί στα πέτρινα  δρομάκια

Κινείσαι  και εσυ μαζί τους,

γυναίκες ,παιδιά και ζωντανά.

 Να και   η Χάμκω.

Δροσερή και όμορφη νύφη,

 φεύγει  για πάντα .

Δεν ήξερε τότε,

Πόσο ο πόνος και το κακό

αντάμα πάνε.

Μ. Ν.