Η ΦΩΤΕΙΝΗ

Η  Φωτεινή έφθασε στο χωριό και φώτισε τη γειτονιά. Όμορφα ρούχα ,παπούτσια πάνινα, πολύ κομψά , καπέλλο και ένα σωρό τεύχη   ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ.

Πόσο όμορφη και καλή ήταν .  Μας μάζευε γύρω-γύρω και μας έλεγε τι ζούσε στην Αθήνα.

Από κεί ήλθε ένα καλοκαίρι για να δεί τα αδέλφια της και τους γονείς της στο  εργατοχώρι μας.

Δουλάκια τα έλεγαν τα κοριτσάκια  που την δεκαετία του 60 τάπερναν πλούσιες οικογένειες στην Αθήνα, δήθεν για καλύτερη ζωή ,όμως πιό πολύ για να κάνουν τις δουλιές στο σπίτι.

Δεν υπήρχαν βλέπεις τότε οι  αλλοδαπές που σήμερα έχουν κατακλύσει Αθήνα και επαρχία.

Η Φωτεινή όμως ήταν τυχερή διότι δεν ήταν ακριβώς δουλάκι. 
Έκανε δουλειές και πολλές,
 όμως είχε πολύ χρόνο για μόρφωση. Διάβαζε πολύ και μάθαινε και αγγλικά.

Οι γονείς της ήταν αυτό που λέμε περιθώριο κοινωνικό... με όλη ομως τη σημασία της λέξης. 
Πατέρας μέθυσος βίαιος , παιδιά με εμφανή σημάδια κληρονομικότητας από το ποτό ,μάνα ένα σμπαραλιασμένο κορμάκι από τις δέκα γέννες και τη νυχθημερόν δουλειά.

Πόσο ζήλεψα τη Φωτεινή με τα τεύχη της ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ,    πόσο θα ήθελα να είχα και εγώ. Αφού ήμουν τόσο πορωμένη που σκεπτόμουν τι καλά θα ήταν να ήμουν στην θέση της.

Ωσπου οι εξελίξεις εκείνου του καλοκαιριού μου μαύρισαν και τη ψυχή και αυτά τα όμορφα περιοδικά του Ξενόπουλου.

Το φθινόπωρο  ήλθε και η όμορφη Φωτεινή δεν ήθελε να αφήσει τη χαμοκέλα και τη βρωμιά της βιολογικής οικογένειάς της  ..για την Αθήνα.

Ηλθαν να την πάρουν  θυμάμαι ...ένα ζευγάρι,  αρκετά μεγάλο  στην ηλικία ,είχε μαζί του και τα δύο δίδυμα κορίτσια τους ,δεν κατάλαβα αν  ήταν υιοθετημένα η δικά τους.

Διαβουλεύσεις ,συζητήσεις όλη μέρα και το βράδυ οι Αθηναίοι έφυγαν άπραγοι.

Εμεινε η Φωτεινή μεγαλύτερη με τα οκτώ αδέλφια της ,μικρότερα , να τα φροντίζει.

Τι τόθελε και έμεινε εκεί.

Αιμομιξία  ακούστηκε  για πρώτη φορά η λέξη.

Με χειροπέδες ο πατέρας στις φυλακές Ναυπλίου.

Η Φωτεινή εξαφανίσθηκε με την κοιλιά φουσκωμένη απ΄το χωριό.

 Δεν την ξανάδε κανείς.

Χάθηκαν  όμως  μαζί της και όλα εκείνα  τα όμορφα που ζήσαμε μαζί εκείνο το καλοκαίρι..μα πιό πολύ μετά μου έλειπαν εκείνα τα τεύχη της ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ , 
μεγάλο παιδικό απωθημένο ..που μόνο μεγάλη πιά με  θλίψη κατόρθωσα να τα βρώ και να τα ξεφυλίσσω εκεί  στα παλαιοπωλεία μια Κυριακή ..στο Μοναστηράκι.

Αρα η Φωτεινή και παιδί της τι απέγιναν.