τρείς γάμοι

  

Πόσους τρόπους εφευρίσκουμε για να δικαιολογήσουμε αυτά που κάνουμε, πρώτα  στον εαυτό μας και μετά στους άλλους.

Οχι από πονηριά ..όχι ..

από ανάγκη να καλύψουμε την αλήθειας μας , η οποία  είναι στις περιπτώσεις αυτές οδυνηρή.

Αυτό το σκέφτομαι συχνά πυκνά τελευταία και μούρχεται  στο νού συνέχεια ένα περιστατικό που έζησα πρίν 20 χρόνια με μια καλή φίλη μου.

Είχε δυό μικρά –τότε -  παιδιά ,    μαθητές δημοτικού και ένα άντρα ανάποδο,κακοποιητικό και ξενοπηδηχτούλη.

Της έκανε τη ζωή μαύρη και άραχνη και της έλεγε φάτσα μόστρα ότι δεν την γουστάρει,   ούτε αυτή  αλλά το χειρότερο..-της έλεγε -  ούτε τα παιδιά τους ..

Υπέφερε η φουκαριάρα  και έβλεπε ότι η κοινή λογική έλεγε οτι πρέπει να τον σουτάρει και να .....συνεχίσει ήρεμα με τα δυό παιδιά της.

Ομως η κακοποίηση είναι  άτιμο πράμα....λένε οι ειδικοί.

Τα κακοποιημένα παιδιά με μαθηματική ακρίβεια γίνονται και κακοποιημένοι σύζυγοι...και δεν χωρίζουν ποτέ –σχεδόν- εν ζωή ,

εκτός άν μεσολαβήσει καμμιά βαρβάτη ψυχανάλυση και πάρει μπρός το  μηχανάκι της ψυχής....λέω εγώ τώρα.

Τέλος πάντων.

Με παίρνει τηλέφωνο χαράματα, πέντε η ώρα το πρωί  και μου λέει επειγόντως στις 7 να είμαι στην καφετέρια απέναντι απ΄τον Αρειο Πάγο .......

Αρματώνομαι  αξημέρωτα  ...και  νάμαστε καθήμενες με τους καφέδες μπροστά μας.

Δηλαδή ο ένας δεν ήταν  καφές ...αλλά ..αυτός της φιλενάδας μου ...ήταν  δάκρυα με λίγο καφέ..

Έκλαιγε με λυγμούς ...και ενώ   μού εξιστορούσε   την καινούργια φουρνιά με τα μαρτύρια του Ταντάλου που της έκανε ο προκομένος  ...κατέληγε  σε αναφιλητά  με το εξής ρεφραίν...   «είναι τόσο άκαρδος και σκληρός που θα φύγει .. θα μας ξεχάσει και.... τα παιδιά μου θα παντρευτούν χωρίς πατέρα   στην εκκλησία  γιατί  δεν θα έλθει  ούτε στο γάμο τους....  »..

Τόπε μία, τόπε δύο ..τρελλάθηκα..

Μωρέ είσαι καλά ......την πρόγγιξα ..για ποιούς γάμους παιδιών μου τσαμπουνάς  μετά από 30 χρόνια...

εδώ  δεν έχουμε ακόμη ξεκαθαρίσει με τον δικό σου γάμο και εσύ έφτασες στων παιδιών... .

Μόνη μου τάλεγα,  μόνη μου τάκουγα ... αυτή το χαβά της.

Επί δίωρο έκλαιγε  για τους δύο  μελλοντικούς γάμους  των μικρών παιδιών ..δηλαδή  «Ζήσε  Μάη μου  να φας τριφύλλι»..

Για τον δικό της γάμο ..μούγκα..

Δεν ήθελε με τίποτα να δεί τον τρίτο γάμο ..το δικό της..

 Σκέφτομαι..... πόσο δύσκολο ήταν για κείνη να αντιμετωπίσει τον δικό της γάμο ...που το μυαλουδάκι της ...για να αντέξει  το πρόβλημα.. ξέφευγε απ΄την  δική της  πραγματικότητα  και ...

 με νοητικά άλματα ..πήγαινε  μπροστά το χρόνο ... -τουλάχιστον  25 χρόνια – δημιουργόντας ένα φανταστικό πρόβλημα  για να αποφύγει το πραγματικό.

τι να πείς ..... η ψυχή του ανθρώπου   δεν ελέγχεται με τίποτα .