Το πέτρινο σπίτι

Εβλεπες από ψηλά όπως κατέβαινες το πέτρινο δίπατο σπίτι, κάθε φορά.

Μόνο του μέσα στα περβόλια.

 Πανέμορφο, γεμάτο μυστήριο και μυστικά.

 Ποιες αγκαλιές ανοίγουν και ποια πρόσωπα γελούν μέσα σ΄αυτό, δεν θα τα γνωρίσεις ποτέ.

Μόνο απ΄εξω θα βλέπεις το όμορφο σχήμα του, σαν ανθρώπινο κορμί.

Εστεκε εκεί για χρόνια και κάθε πέρασμά σου από κεί, ένα σκίρτημα σε προειδοποιούσε.

 Ήθελες την ομορφιά του , την μοναξιά του και  τη βουκαμβύλια που είχε σαν μαντήλι στο κεφάλι του.

Τόσο το εζήλεψες το σπίτι αυτό, αγέρωχο και περήφανο σου φάνηκε.

Ποτέ δεν θα το φτάσω ,μόνο από ψηλά θα το κοιτώ ,όπως θα κατεβαίνω στο δρομάκι.