Η πέτρα

Την έβλεπα εκεί στην κορυφή του λόφου

Τη μεγάλη πέτρα,

Γκρίζα , αμετακίνητη.

Ολη η ζωή εκεί.

Παιδομάνι μεσα στο χώμα

Ανέβαινε στο λόφο

Κάθε μέρα.

Κάθονταν κι έβλεπαν αποκεί.

Ολο τον κάμπο,  τον ελαιώνα , τα γύρω χωριά.

Ηταν ωραίο σημείο η πέτρα.

Τώρα την έσπασαν.

Τα κομμάτια της μοιράστηκαν

Σε σπίτια πέτρινα

πεζούλες κι αυλές .

Χάθηκε.

Δεν υπήρχε πια ούτε το παιδομάνι ,

Να ανηφορίζει το χωματόδρομο για το λόφο.

Έφυγε μαζί κι ολη η ομορφιά

Που  είχε εκεί  ψηλά
 στην πέτρα.

Μαρία  Ντούμα