Νομικά Τετράδια

Το χωριό δεν είχε παπά δικό του, ουτε εκκλησία . Εξ αλλου το χωριό κτίσθηκε ολο μαζί , απο τον ιδιοκτήτη της ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ   για τους εργάτες που θα δούλευαν εκεί   και είχε μόλις μια πενταετία ζωή.

Εκλαιγες  στην άκρη της  αυλής , τον άνεμο φοβόσουν.

Αδιέξοδα   και μοναξιές πολλών χρωμάτων, αγόραζες  χρόνια πολλά.

Κάθε χρόνο και ένα παιδί. Μέθυσος ,τεμπέλης και   άχρηστος ο Μπούκουλας . Το μόνο που έκανε ηταν να γυρίζει μεθυσμένος και η θα την έδερνε η θα    της   έκανε και ένα παιδί.   Αυτή   καμμία   αντίδραση , πλήρης   υποταγή .

Εκεί που τέλειωνε η μέρα,   δυσκολευόταν.

Η ΓΕΩΡΓΙΑ  1.- Είχε   άγρια ματιά και απρόσωπο πρόσωπο. Ουτε όμορφο ,ουτε άσχημο. Ομως οταν σε κοίταζε δεν μπορούσες να την κοιτάξεις . Επίθεση ηταν αυτό   οχι βλέμμα. Και η ίδια ηταν άγριος άνθρωπος και σκληρός. Δεν ηταν για γυναίκα η φτιαξιά της ,για άντρας και μάλιστα σκληρός και άπονος. Αυτή ηταν η Γιωργία   που παντρεύτηκε   ένα πρόβατο. Πιό αγνό και ήμερο άνθρωπο από τον Ανέστη δεν θα έβρισκες σε ολο τον νομό αν έψαχνες, εκείνα τα χρόνια. Παραμερούσε να περάσεις . Πάντα ένα χαμόγελο καλοσυνάτο   και ωραίος άντρας. Ταίριαξαν   το άγριο και το ήμερο μαζί και έφτιαξαν οικογένεια   με τέσσερα κορίτσια. Τα γεννούσε η Γεωργία σαν αυγά στους αγρούς και στους στάβλους χωρίς καμμία φροντίδα   η φόβο , ανάμεσα στις φροντίδες για τα ζωντανά και τα χωράφια. Νόμιζες δε ότι πιο πολύ νοιαζόταν για το γουρούνι    που είχε στην αυλή της   παρά για τα μικρά που μεγάλωναν το ένα πίσω απ΄το άλλο, δίπλα του   στην ίδια αυλή. Και έλεγαν πολλά για την Γιωργία. Αδι

Ηταν μόνη της .   Δεν άντεχε τις ώρες που έπεφτε ο ήλιος και άρχιζε το σούρουπο.

ΝΤΟΛΟΡΕΣ ΙΜΠΑΡΡΟΥΡΙ   Για ενα διάστημα της   φοιτητικής νιότης μου, σαν   μέλος κομμουνιστικής οργάνωσης   , ήθελα   ,να βλέπω τα πράγματα υπό συγκεκριμένο πρίσμα, αυτό της μονολιθικότητας   [έχουμε πάντα δίκιο   και δεν το συζητάμε…] , ωστε να μπορώ να   εναρμονίζω θεωρία και ζωή.

Ηταν ντροπαλό.  Σαν να ήξερε και αυτό το άμοιρο ότι μειονεκτούσε.  Το ένα του πόδι το  δεξί μπροστινό ηταν πιο κοντό. Ισορροπούσε έτσι δύσκολα στα άλλα τρία . 

Οταν   ζωή και φύση έχεις φιμώσει, Και ολα τα πρέπει πάνω σου έχεις φορτώσει,

[ ΦΩΤΟ Yagmur] Τώρα που γύριζες,

Το πέρναγες χρόνια πολλά , το ίδιο το στενό, ισα που χώραγες

Δεν χώραγε στα ρούχα ,   που της έρραψαν, ας είπαν πως   τα είχανε μετρήσει .

Τόσοι καημοί, τόσα όνειρα,

Σούρουπο. Ψιλή και όμορφη ,νιόπαντρη και μικρομάνα. Άπλωνε τα λευκά και ομορφοκεντημένα ρουχαλάκια του μωρού της.